Dieren die op de zeebodem leven onderhouden nauwe relaties met het sediment. Het zand of slik is voor veel van die zeebodembewoners een veilige plaats om zich in te verstoppen. Ook is het sediment een voedselbron voor verschillende zeedieren. In dit artikel zal nader worden ingegaan op de ruimtelijke relaties die tussen de zeedieren en het sediment bestaan en die men kan terugvinden in de vorm van sedimentaire structuurveranderingen. Zowel de binnen het sediment levende dieren als de over de zeebodem kruipende verstoren de oorspronkelijke gelaagdheid, die tijdens de afzetting van de zandkorrels of de slikdeeltjes is ontstaan. Deze omwerking van het sediment door een organisme noemt men bioturbatie; een biologisch-sedimentologisch proces dus, waarbij het gedrag van het dier een belangrijke rol speelt. Dit gedrag is in veel gevallen een reactie op erosie- of sedimentatieprocessen in het milieu.

, , , , , ,
Gea

Copyright: GEA/auteur

Stichting Geologische Aktiviteiten

E.G. van Diggelen. (1983). Bioturbatie. Gea, 16(2), 64–68.