Vroeger moest er koper worden gepoetst. Roodkoper en geel koper, als gebruiksvoorwerp of antiek, zijn in de meeste huishoudens nog wel te vinden. Maar veel van het koper in huis is meer in het verborgene aanwezig: als gaspijp, in elektrische kabels, in allerlei apparaten, verborgen in legeringen en zelfs, een héél klein beetje, als (onmisbaar) bestanddeel van ons lichaam. Dat verborgene geldt niet voor de mineralenverzamelaar. Die heeft juist het koper een letterlijk vooraanstaande plaats in de collectie gegeven. Het blauw en groen van Azuriet en Malachiet zal niemand ontgaan! Maar daar blijft het niet bij, want heel veel groene en blauwe mineralen blijken kopermineralen te zijn. Omdat opvallend gekleurde koperertsen al snel in het landschap werden ontdekt en herkend, en bovendien de technische winning van koper uit kopererts eenvoudig is, werd koper al sinds onheuglijke tijden verkregen. Het heeft in veel culturen en maatschappijen een belangrijke rol gespeeld, en doet dat nog (afb. 1 ). Het koper werd gebruikt als roodkoper (het min of meer zuivere metaal) of, in latere tijden, als brons (een koper-tinlegering) of messing (koper-zink, het Engelse brass).

, , , , , , , , ,
Gea

Copyright: GEA/auteur

Stichting Geologische Aktiviteiten

W.R. Moorer. (1995). Kopermineralen. Gea, 28(4), 109–111.