Uit de tijd dat je heel wat meer aardrijkskunde op school kreeg dan nu herinner ik mij dat er een gebied bestond, ergens in Klein-Azië, met kloosters in geheimzinnige grotten. Ook de naam van de streek was me bijgebleven: Cappadocië. Toch lukte het me nooit om de locatie in het kaartbeeld van Turkije te onthouden, tot ik hoorde dat de grotten in vulkanische tuffen, een oude hobby van me, waren uitgehouwen. Genoeg aanleiding om eens een kijkje te nemen in een van de schitterends te badlandsgebieden ter wereld, uniek qua karakter en omvang. Vergde het 50 jaar geleden nog een expeditie om in het binnenland van Turkije te komen, thans is dit op verschillende manieren comfortabel bereikbaar. De eigen auto moet vooralsnog per veerboot via Italië of Griekenland, maar ben je eenmaal op Turkse bodem, dan nodigt een prima wegennet uit tot steeds verdere tochten door onbekende en eindeloos variërende landschappen. Geologische literatuur over Cappadocië is nauwelijks beschikbaar. Alleen de uitersten bestaan: moeilijk vindbare vakliteratuur en populaire toeristenboekjes met foute geologie.

, , , , , , , , , ,
Gea

Copyright: GEA/auteur

Stichting Geologische Aktiviteiten

J. Verhofstad. (1995). Cappadocië: een introductie. Gea, 28(4), 116–119.