In tegenstelling tot disciplines als bijvoorbeeld de scheikunde, natuurkunde of biologie, waarin de microscoop reeds aan het eind van de 18e eeuw veelvuldig werd gebruikt, werd het instrument door geologen tot ver in de 19e eeuw afgedaan met het argument dat men niet naar bergen keek met een microscoop. Gelukkig is aan die conservatieve gedachtengang door de introductie van de polarisatiemicroscoop tijdens de laatste twintig jaar van de vorige eeuw zeer snel een einde gekomen. In de moderne petrologie is het gebruik van de polarisatiemicroscoop, ondanks het toenemende "zappen" van mineralen met elektronenbundels (microsonde), niet meer weg te denken. De microscoop is namelijk van groot belang bij de identificatie van mineralen en bij het uiteenrafelen van texturen en relaties tussen mineralen onderling in de gesteenten. Een essentieel onderdeel in de polarisatiemicroscoop is natuurlijk het gedeelte dat het gepolariseerde licht genereert: de polarisator. In dit artikel wil ik een historisch overzicht geven van de meest gebruikte polarisatoren.

, , , , , , , ,
Gea

Copyright: GEA/auteur

Stichting Geologische Aktiviteiten

D. Visser. (1996). Van toermalijntang tot polaroid: Over polarisatie en polarisatoren. Gea, 29(2), 58–63.