Als u het licht aandoet komt er wolfraam in actie. De gloeidraad van zuiver wolfraammetaal geeft veel licht maar smelt niet. Wolfraam heeft het hoogste smeltpunt van alle metalen: 3410 °C. Om die reden is het metaal ook geschikt als elektrodemateriaal, in elektrische contacten, bij het lassen, in röntgenbuizen, TV-buizen, ovens, magnetrons. Bovendien is het metaal slijtvast en oxidatiebestendig, zodat wolfraamstaai en wolfraam legeringen (met nikkel, koper en chroom) toepassingen hebben in matrijzen en walsen. Straalpijpen en hitteschilden van wolfraam (met vanadium of molybdeen) zien we bij de lucht- en ruimtevaart. Wolfraamcarbide is bijna even hard als diamant en wordt op grote schaal gebruikt (opgenomen in kobaltmetaal) bij het boren, slijpen en frezen bij hoge temperaturen en hoge snelheid. Wolfraam is ook buitengewoon zwaar. Met een dichtheid van 19,3 net zo zwaar als goud en uranium, en veel zwaarder dan lood. Daarom wordt het gebruikt als contragewicht in bv. raceauto's en zelfs verwerkt in golfclubs, darts en tennisrackets. Daar waar weinig ruimte is en toch een goede afscherming tegen radioactieve straling nodig is, zoals in ziekenhuizen bij de behandeling van tumoren met straling, is wolfraam effectiever dan lood. In pantserstaai werd en wordt verarmd uranium gebruikt. Na de gebeurtenissen in de golfoorlog wijken Amerikaanse militairen nu weer uit naar wolfraam en molybdeen voor dit doel.

, , , , , , , ,
Gea

Copyright: GEA/auteur

Stichting Geologische Aktiviteiten

W.R. Moorer. (2002). Wolfraam en wolfraammineralen. Gea, 35(3), 22–24.