Van de inheemse kleine marterachtigen wordt met name de bunzing Mustela putorius qua verspreiding gezien als een vrij algemeen voorkomende soort. Indien je vaak op de weg zit, lukt dat zien inderdaad wel: regelmatig en verspreid (in meerdere betekenissen van het woord) over het grootste deel van Nederland. Vooral in de nazomer, als de jongen een eigen leefgebied zoeken, zijn doodgereden exemplaren zeker geen grote bijzonderheid. Heel wat anders wordt het om een kleine marterachtige in levende lijve waar te nemen in zijn ‘natuurlijke’ leefgebied (in Nederland meestal dus ‘net’ naast het asfalt). De dichtheden zijn vaak laag en hun met name nachtelijke levenswijze maken een waarneming doorgaans dan ook tot een weinig voorkomende, maar aangename verrassing.