Toen de Franse autoriteiten in 1968 beslisten over te zullen gaan tot de massale vernietiging van de Vossen – overbrengers van de hondsdolheid – hebben wij daar van meet af aan onze bedenkingen over gehad en de voorkeur gegeven aan de ontwikkeling van een medische preventietechniek, terreinstudies, alsook voor een informatiecampagne naar het publiek toe. Toen wij in 1975 tot onze verbijstering moesten vaststellen dat de Vos in het hele land systematisch werd uitgeroeid zonder dat de uitbreiding van de hondsdolheid daardoor werd vertraagd, en omdat wij het osaanvaardbaar achten dat alle kleine roofdieren, misprijzend aangeduid als ’stinkerds’, zouden worden gebrandmerkt als ’schadelijk’ en als zodanig te allen tijde en overal zouden (moeten) worden uitgeroeid, hebben wij de ARAP/VVAS/Amis des Renards et Autres Puants de vereniging van de ’Vrienden van de Vossen en Andere Stinkerds’ opgericht, met het doel deze buitensporigheden met alle wettelijke middelen te bestrijden.