In Nederland maakt men zich zorgen over het verdwijnen van reliëf door de mens. In Flevoland, verschijnen er echter, vrijwel onopgemerkt, steeds meer hoogteverschillen in het landschap. Bij polders denkt men altijd aan uitgestrekte vlaktes. Aanvankelijk gold dit ook voor Flevoland. Nu blijkt dat enkele decennia, na het droogvallen van Oostelijk Flevoland (1957) en Zuidelijk Flevoland (1968), als gevolg van differentiële inklinking van de bovengrond en zetting van de ondergrond, reliëf ontstaat. Geologische structuren uit vroeger tijden als rivierduinen en stroomruggen worden geleidelijk zichtbaar. Ook kent Flevoland uniek, door de mens gevormd reliëf als dijken en ingekuilde scheepswrakken en het Oostvaardersplassengebied. Dit laatste heeft de status van natuurgebied kunnen verwerven dankzij haar oorspronkelijk lage ligging.

, , , , , , , ,
Grondboor & Hamer

CC BY 3.0 NL ("Naamsvermelding")

Nederlandse Geologische Vereniging

G. Lenselink. (1995). Reliëf in Flevoland?!. Grondboor & Hamer, 49(3/4), 98–101.