De röntgendiffractie-analyse wordt in de mineralogie vaak aangeduid als het bepalen van de 'vingerafdruk van mineralen'. De methode is al decennialang een nuttig gereedschap voor het onderzoeken van kristalstructuren en het onderscheiden van mineraalfasen. Was het vroeger een arbeidsintensieve bezigheid, tegenwoordig zijn door het gebruik van computers de uitvoering en verwerking van de resultaten sterk vergemakkelijkt. In twee artikelen wordt een overzicht gegeven van de röntgendiffractie- analyse. In dit artikel wordt het principe van buiging van röntgenstralen in kristalroosters behandeld terwijl in het volgende deel de historische ontwikkeling en de diverse technieken van deze analyse worden toegelicht. De complexiteit van deze materie laat hier slechts een oppervlakkige behandeling toe; de nadruk ligt op de toepassingen in het mineralogisch onderzoek.