De gesteenten die we nu zien zijn meestal al lang of zelfs zeer lang geleden gekristalliseerd; de kristalgroei heeft dus al eerder of zelfs veel eerder plaats gevonden, zonder dat iemand het heeft zien gebeuren. Toch is er in veel gevallen nog wel iets te vertellen over de groei van de kristallen in de diverse gesteenten, door de reconstructie van een gefixeerd groeipatroon, zoals dat vooral zichtbaar wordt onder de polarisatiemicroscoop bij het bekijken van slijpplaatjes (dunne doorsneden). Het genoemde onderwerp is ook dan nog zo uitgebreid, dat ik me zal moeten beperken tot enkele voorbeelden, en wel in eerste instantie tot stollingsgesteenten, d.w.z. gesteenten waarvan de kristallen zijn gevormd door kristallisatie uit een smelt, een silicaatsmelt (hierbij laten we dus vooral de metamorfe gesteenten buiten beschouwing, waar kristallisatie op een heel andere manier plaats vindt, nl. in een vaste omgeving, kristalgroei kan daar slechts plaats vinden in plaats van en ten koste van andere, oudere nabij liggende mineralen)

, , , ,
Gea

Copyright: GEA/auteur

Stichting Geologische Aktiviteiten

C. Maijer. (1976). Kristalgroei in de petrologie. Gea, 9(3), 67–71.