Waarom zou in een Nederlands tijdschrift een zo veraf gelegen streek behandeld worden als Nova Scotia, aan de oostkust van Canada? Om te beginnen is Noord-Amerika, in deze tijd van relatief goedkope en snelle transatlantische vluchten, niet meer zö onbereikbaar voor de doorsnee burger als enkele jaren terug. Het Carboon van Oost-Canada omvat bovendien enkele locaties die op zijn minst spectaculair te noemen zijn, en die aansporen tot nadenken over de relatieve ligging van de continenten in die lang vervlogen tijd.Nova Scotia vormt een schiereiland in de Atlantische Oceaan, en is dus één van de meest oostelijk gelegen provincies van Canada (fig. 1). Niet voor niets draagt het de bijnaam van "Canada's Ocean Playground". De meeste reizigers uit Europa zullen de Canadese bodem wel betreden op de luchthaven van Montreal. Een uur vliegen of twee dagreizen per auto brengt ons in Halifax, de hoofdstad van Nova Scotia. Van daaruit zijn alle beschreven punten in één dag te bereiken. De Trans Canada Highway, die de verkeersas van de provincie vormt, is een goede, snelle weg, maar de afstanden mogen toch niet onderschat worden (b.v. Halifax - Sydney: 432 km).

, , , , , , , , , ,
Gea

Copyright: GEA/auteur

Stichting Geologische Aktiviteiten

J.F. Geys, & J. Beeusaert. (1980). Het Carboon in Nova Scotia (Canada). Gea, 13(2), 41–49.