Kooldioxide, C02, is een natuurlijk en voor het leven onmisbaar bestanddeel van de dampkring. Evenals een aantal andere gassen die van nature in de dampkring aanwezig zijn - waterdamp, methaan (CH4), lachgas (N20) en ozon (03) - heeft het de eigenschap dat het de zonnestraling van korte golflengte ongehinderd doorlaat, maar de langgolvige warmtestraling van het aardoppervlak absorbeert. De aangeslagen moleculen stralen op hun beurt langgolvige warmtestraling in alle richtingen uit, dus gedeeltelijk ook terug naar het aardoppervlak. We noemen dit effect het broeikaseffect en de betreffende gassen broeikasgassen. Zij fungeren als een soort deken, waardoor het aan het aardoppervlak warmer is dan het zonder dit effect zou zijn. Ruim 100 jaar geleden wees de chemicus en Nobelprijswinnaar Svante Arrhenius erop dat de stijging van de hoeveelheid kooldioxide in de dampkring door de grootschalige verbranding van fossiele brandstoffen (toen voornamelijk steenkool) het natuurlijke broeikaseffect versterkt. De aarde zou daardoor warmer worden. Hij berekende dat een verdubbeling van de hoeveelheid kooldioxide de temperatuur met 5 a 6 °C doet toenemen. Deze hypothese ligt ten grondslag aan het huidige apocalyptische rampscenario van de global warming, dat volgens de milieubeweging en in hun kielzog vele politici de mensheid bedreigt. Dat wil echter niet zeggen dat hierover wetenschappelijke consensus bestaat, zoals soms wordt gesuggereerd. Integendeel.

, , , , , , ,
Gea

Copyright: GEA/auteur

Stichting Geologische Aktiviteiten

H.N.A. Priem. (2000). Kooldioxide en Klimaat in geologisch perspectief. Gea, 33(2), 48–52.