Een van de zeer grote gebeurtenissen in de geschiedenis van de aarde is het ontstaan van de cel met kern (de eukaryote cel) uit een cel zonder kern (de prokaryote cel). Het idee over de vorming van de eukaryote cel wordt in brede kringen aanvaard: hij is het resultaat van endosymbiose. Endosymbiose is het proces waarbij grote archaea of oerbacteriën kleinere, gespecialiseerde levensvormen in zich opnamen waarbij een succesvolle samenwerking ontstond van tenminste twee of drie soorten. Dat klontje samenwerkende prokaryote cellen heeft zich ontwikkeld tot wat wij nu ‘de eukaryote cel’ noemen (Grieks: karuon = kern; eu = goed). Uit die cellen zijn alle grote organismen opgebouwd: planten, dieren, schimmels, en daarnaast ook een groep die men ‘Protisten’ pleegt te noemen: wieren, pantoffeldiertjes, amoeben, en vele andere. Niemand weet waardoor die microben gingen samenwerken. Er is echter wel een theorie die momenteel het meeste opgeld doet: het ‘gifgas’ zuurstof zou hen daartoe gedwongen hebben.

, , , ,
Gea

Copyright: GEA/auteur

Stichting Geologische Aktiviteiten

J.A. Gevers Leuven. (2008). Hoe zuurstof tot endosymbiose dwong. Gea, 41(2), 52–55.