Niet ver van Tozeur passeren we vlotjes de grens. Direct werden we ingesloten door zandduinen, hier nog spaarzaam begroeid, die deel uitmaakten van de Grand Erg Oriental. Het avontuur was begonnen! Ik probeerde de onderneming niet te onderschatten, want in dit uiterst dun bevolkte gebied kon er natuurlijk van alles mis gaan. Een enkele maal kwamen we langs een door riet omzoomde poel, waarin witgatjes fourageerden. En dat midden in de woestijn! Een grote groep Bruinnek Raven zat stil langs de weg. Hier en daar had het zand geprobeerd de weg in bezit te nemen en had kleine zandduintjes op het asfalt gevormd. Na enige tijd bereikten we de oaseplaats El Oued. Het was er uitgestorven op dit uur van de dag. De mensen ontvluchten de hitte en tussen 11 uur ’s morgens en een uur of vijf ’s middags vertonen ze zich niet.