Cassette of eindloze band?

Op de laatste ringersbijeenkomst is het een en ander naar voren gebracht over de toepassing van eindloze geluidsbanden. Naar aanleiding hiervan heb ik geëxperimenteerd met een geluidsband waarop ik de zang van de veldleeuwrik had gezet. Deze tape knipte ik in een aantal stukken van ongeveer een halve meter lengte en van elk deel werden vervolgens de beide uiteinden door middel van een stukje speciale tape-plakband aan elkaar bevestigd. De zo verkregen eindloze bandjes heb ik een voor een op de bandrecorder beluisterd. Dit ging heel gemakkelijk door de recorder zonder haspels te gebruiken en de tape gewoon in de hiervoor bestemde opening langs de geluidskoppen te leggen. Wanneer nu de bandrecorder wordt ingeschakeld loopt de band netjes langs de koppen. Tot mijn verbazing konstateerde ik dat het ”overtollige” deel van de band in een lus hangt die niet in de knoop raakt en ook niet ophoopt! (fig. 1). Met mijn batterij-recorder is het zelfs mogelijk het deksel te sluiten en de aldus afspelende bandrecorder in alle standen te houden waarbij het bandje lettelijk onkreukbaar doorloopt (fig. 2). Ook in de praktijk voldoet deze methode uitstekend. Tijdens een poging (op 1 febr. ’72) om veldleeuweriken te vangen heeft een eindloos bandje 5 uur lang zonder onderbreking gedraaid. De geluidskwaliteit was na die periode niet hoorbaar slechter geworden zodat de slijtage van de tape mij erg meeviel. En wat een voordeel om nooit terug behoeven te spoelen!