Op 31 januari 1931 hebben zo’n beetje alle destijds bekende vogelkundigen van Nederland de stichting “Vogeltrekstation Texel” opgericht. Het doel van de stichting was (en is nog steeds) ‘het bevorderen van het ornithologisch onderzoek in het algemeen en dat van den vogeltrek in het bijzonder’. De oprichters dachten daarbij aan het stichten van ornithologische stations en aan het aankopen daarvoor van gronden of gebouwen. Het kapitaal is echter nooit zo groot geweest dat grote dingen van de grond zijn gekomen. De naam werd later dan ook gewijzigd in “Stichting Vogeltrekstation”. Op een gegeven moment is de stichting ondergebracht bij de Nederlandse Ornithologische Unie (NOU) om het voortbestaan van de stichting te garanderen. Sindsdien bestaan de inkomsten uit kleine bijdragen van leden van de NOU en uit de inkomsten uit de rente van het beschikbare kapitaaltje. Het geld van de stichting werd vooral besteed aan het stimuleren van ringonderzoek door vrijwillige ringers. In de praktijk betekende dit dat een klein aantal ringgroepen een betrekkelijk kleine subsidie ontving voor het lopende ringwerk. De werkzaamheden van de stichting werden verricht door de vroegere penningmeester van de NOU, de heer Jo Rampen. Kort geleden is er een nieuw voltallig bestuur van de stichting Vogeltrekstation aangetreden met leden namens de NOU, de Adviesraad voor het Ringwerk, de Ringersvereniging en het Vogeltrekstation (de Nederlandse Ringcentrale). Dit bestuur heeft zich beraden op het toekomstig beleid en de mogelijkheden om meer aan fondsenwerving te gaan doen. In de eerste plaats is besloten geen kleine giften meer te doen voor lopend ringwerk. De stichting wil liever goede projecten of plannen steunen met een bijdrage die ook echt wat uitmaakt op de begroting. Het bestuur denkt dan bijvoorbeeld aan zaken als de uitwerking van projectmatig ringwerk, het opzetten van een nieuwe CES-plaats, het herstellen van een vinkershut. Het moet iets zijn wat niet elk jaar in praktisch dezelfde vorm terugkomt.