De mammoetkudde van Sevsk: een biologieles over de wolharige mammoet

Sinds duizenden jaren mag de wolharige mammoet, Mammuthus primigenius, zich verheugen in een grote belangstelling van de mens. Niet alleen omdat zowel de mens als de wolharige mammoet ooit deel uitmaakten van hetzelfde ecosysteem en dezelfde fauna van het Laat Pleistoceen, maar ook omdat de wolharige mammoet het populairste uitgestorven zoogdier van het ijstijdvak is. Hij is ook het meestbestudeerde uitgestorven zoogdier van het noordelijk halfrond, waar zijn vroegere verspreidingsgebied een groot deel van beslaat. Er wordt nog voortdurend gediscussieerd over de vraag waardoor en hoe deze soort en veel andere grote zoogdieren van de ‘mammoetfauna’ aan het eind van het Pleistoceen en het begin van het Holoceen zijn uitgestorven. Mede daardoor wordt er nog steeds een stroom van wetenschappelijke en populaire publicaties geproduceerd, wereldwijd! Rusland is bijzonder rijk aan zoogdierfossielen en kent een relatief groot aantal professionele beoefenaars van de zoogdierpaleontologie, met name op het gebied van de fauna van het Laat Pleistoceen. De wolharige mammoet wordt hier bijvoorbeeld al meer dan 200 jaar uitvoerig bestudeerd, en in die tijd is een groot aantal publicaties verschenen, vrijwel altijd in het Russisch. Veel van de inhoud van die wetenschappelijke verhandelingen is ook van belang voor onderzoekers in West-Europa en Noord-Amerika, waar men doorgaans de Russische taal niet machtig is. Dit is dan ook de reden dat dergelijke belangrijke publicaties bij tijd en wijle in het Engels vertaald worden, zodat de inhoud toegankelijk wordt voor een grotere groep geïnteresseerden. Ook de Werkgroep Pleistocene Zoogdieren levert hieraan een bijdrage met haar tijdschrift Cranium. In 1999 werd een interessant artikel over de wolharige mammoet in de Verenigde Staten van Amerika uit het Russisch vertaald en vervolgens door de WPZ gepubliceerd (Vereshchagin, N.K. & A.N. Tikhonov. Exterior of the mammoth. Cranium 16 (1): 1-48).