Net voordat de orkaan van 14 aug. 1985 voorbij raasde waren we op ons logeeradres dicht bij Bourtange aangekomen. Bomen woeien en in de houtduivennesten bleef geen ei liggen, ’s Avonds werd het echter al gauw rustiger. Met een nog wel dreigende maar toch al weer oranjerode lucht gingen we nog even op de fiets de vesting Bourtange verkennen. Daar hoorden we in de schemering bij een van de grachten een geluid dat we eerst niet thuis konden brengen, maar dat bij scherper opletten van Witte Kwikstaarten bleek te komen.