Een artikeltje over dit onderwerp in het Bijblad van dit tijdschrift (Afl. 5, blz. 37) geeft mij aanleiding tot de volgende mededeeling. Toen ik verleden najaar op eene lezing te Arnhem de kwestie van de bruine en de zwarte rat had te berde gebracht en beide soorten had vertoond, deelde in de pauze een der heeren onder de toehoorders mij mede, dat hij veel last had van ratten, die aan zijne druiven knaagden, en dat hij dienzelfden morgen er nog eenige had gedood, volkomen gelijk aan het exemplaar van de zwarte rat , dat ter tafel aanwezig was (zwarte kleur, lange ooren , spitse kop, lange staart, fijnere vacht). Om mij te vergewissen, verzocht ik dezen heer, mij eventueel een exemplaar te willen zenden , aan welk verzoek hij dan ook bereidwillig voldeed , en zelfs zóó , dat ik den volgenden morgen reeds een exemplaar in mijn bezit had, hetwelk ik onmiddellijk als de echte zwarte rat herkende. Het blijkt dus wel, dat ook in Arnhem deze soort niet is uitgeroeid en op eene bepaalde plaats in de stad zelfs vrij algemeen is.