In eene brochure van de Research Defence Society, eene vereniging welke het nut wil aantoonen dat proeven op dieren hebben kan (The Extinction of Malta Fever, a lesson in the use of animal experiment, 1908), geeft D. BRUCE eene beschrijving hoe de Maltakoorts werd uitgeroeid, waaraan het volgende ontleend is. Het eiland Malta, gelegen in de zonnige Middellandsche zee, dat een van de meest gezonde streken behoorde te zijn, stond bekend als een van de meest ongezonde garnizoenen, en was als zoodanig algemeen gevreesd door officieren en soldaten. Van de ongeveer 7000 soldaten werden ieder jaar alleen wegens Maltakoorts gemiddeld 312 man in het hospitaal opgenomen en evenveel matrozen, tezamen dus 624 man, die ieder gemiddeld 120 dagen aldaar onder behandeling moesten blijven, wat een totaal geeft van ongeveer 75000 verpleegdagen jaarlijks. Alleen tijdens den Zuid-Afrikaanschen oorlog verminderde het aantal patiënten tot 315, daar toen de meeste troepen elders waren. In 1905 was het aantal weer gestegen tot 643. Geen wonder dus dat het Engelsche Gouvernement zich de kwestie ter harte nam (1904), en het verzoek om een nauwkeurig onderzoek richtte tot de Royal Society, welke in den zomer van hetzelfde jaar eene commissie met dat doel naar Malta uitzond. Drie jaar lang is toen gearbeid voordat de ontdekking gedaan werd, welke tot het uitroeien van de koorts geleid heeft, waarvan niet minder dan 14 à 15000 soldaten en matrozen de laatste twintig jaren het slachtoffer waren geweest.