Er zijn woorden, inderdaad diep van zin en veelomvattend van beteekenis, maar die, door het menigvuldig gebruik, te pas of te onpas, voor velen in zinlooze klanken ontaardden, voor anderen, ja, wèl eenige beteekonis behielden, maar zóó onbestemd en verward, dat ze er zichzelven, laat staan anderen, onmogelijk rekenschap van kunnen geven. Ouder deze behoort er zonder twijfel een, dat in de verschillende talen vrij gelijkluidend klinkt en dat in ieders mond als bestorven ligt; het woord Natuur.