Het is alweer de 10de Lapilli. En als ik de vorige Afzettingen goed begrepen heb, de eerste keer dat het de enige nieuwsrubriek in het blad is. De grote broer, GEOCOMmunicatie, is er niet meer bij. Lekker om het rijk alleen te hebben? Nou, nee eigenlijk. Natuurlijk plukte ik elke keer weer met trillende handen Afzettingen uit de brievenbus, om te kijken of er geen doublures in de onderwerpen zaten. Maar dat was nooit het geval en de twee rubrieken werkten duidelijk aanvullend op elkaar. GEOCOMmunicatie toonde een brede variatie aan onderwerpen, Lapilli pikte er paar dingen tussenuit. De rubriek is wat beperkter, vooral ook omdat ik me toch het prettigst voel in onderwerpen dicht bij huis. De vertebratenpaleontologie dus. Als je het dan eens iets verder weg zoekt, dan ontlokt dat meteen een reactie van iemand die het nieuws net iets beter in een kader kan plaatsen. Zoals het stuk van Gerard Cadée in de vorige Afzettingen over de samenstelling van het zeewater. Ik vind dat fantastisch, en iedereen die daarin het voorbeeld van Gerard wil volgen moet dat vooral doen. Maar daarnaast wil ik vooral mijn uitnodiging van de eerste Lapilli herhalen. Voor mij hoeft deze rubriek geen one man show te zijn. Eenieder die een nieuwtje ziet waarvan hij of zij denkt: “Daar zou ik eens wat over kwijt willen”, is van harte welkom om aan te schuiven. En voor “Joh, schrijf daar eens over” ben ik ook best wel vatbaar. Hetgeen natuurlijk niet wegneemt, dat ik gewoon mijn best zal blijven doen de rubriek te blijven vullen. Geen verrassingen ditmaal, wederom twee nieuwtjes uit de wereld van de vertebratenpaleontologie. Nou goed, het zijn wel verrassende nieuwtjes. Alhoewel de leden van de WTKG natuurlijk allang wisten, datje ook in Nederland opzienbarende fossielen kan vinden.