Miste 2003. Klinkt als een goed wijnjaar. Heeft niks met wijn te maken, alles met Miste en het was goed, sterker nog het heeft onze verwachtingen ruimschoots overtroffen. Miste heeft altijd op de schaduwagenda van het geologisch secretariaat gestaan. De Belgen hadden Heist-opden-Berg, wij Miste en er is altijd een ongeschreven afspraak geweest om, bij wijze van tegenprestatie, een graafactie in Miste te organiseren. Een ieder wist dat die droom, want daar begon het stilletjes aan wel op te lijken, wellicht nooit in vervulling zou gaan. De verhalen gingen de ronde dat er inmiddels al zoveel ontsluitingen in de beroemde akker gegraven waren dat er geen pluk ongeroerde laag meer over was. Bovendien was de bodem, door de vele graafacties, veranderd in een gatenkaas. Hierdoor zou het grondwater zijn verontreinigd met meststoffen ten gevolge van het agrarisch gebruik van de grond. Zoals bekend tast het nitraat de kalk van de fossielen in versneld tempo aan. Stel, dat er nog wat in de grond zou zitten dan was het zeer waarschijnlijk zwaar ontkalkt. Met name dit laatste aspect werd door de wat meer ervaren WTKG-ers als een serieus probleem gezien. Kortom, geen goede berichten om iets in Miste te beginnen. Tel daar bij op dat wij (de WTKG) geen contacten meer in het Winterswijkse hadden en de kansen voor een geslaagde Miste actie waren bij voorbaat al verkeken. Het was 2002 en het jubileumjaar naderde. Tijd voor het bestuur om een knoop door te hakken met betrekking tot de jubileumexcursie. Vele opties waren de revue gepasseerd, gedacht werd aan Oost-Europa, Noord Italië, het Loire Bekken en Duitsland. Vanwege de reisafstand geen van alle geschikt voor een excursie welke toegankelijk is voor een breed publiek. Dichter bij huis kom je toch al gauw uit op het Plioceen van het Antwerpse of het Mioceen van de Achterhoek. De keuze viel op de Achterhoek en daarmee stond Miste op het programma.