In de gehele menselijke geschiedenis, en waarschijnlijk ook al in de prehistorie, hebben hemellichamen de mens geïntrigeerd. Het spreekt haast vanzelf dat de twee voor het oog grootste en helderste hemellichamen, de zon en de maan, de meeste belangstelling trokken. De maan is voor de mens lang onbereikbaar geweest, en de zon zal dat altijd blijven. Maar we hebben op aarde wel materiaal van beide (jawel!) hemellichamen, ook al is dat niet altijd tastbaar. Daarnaast hebben we maansteen en zonnesteen, twee varianten van veldspaat, die zo mooi kunnen zijn dat ze als bijzondere sierstenen worden beschouwd. Maansteen Dat we van de maan afkomstige stenen op aarde hebben, is nu algemeen bekend: de zes Apollo-vluchten tussen 1969 en 1972 brachten 382 kilo mee! De ‘maansteen’, die de vroegere minister-president Willem Drees ooit ontving ter gelegenheid van het bezoek van Neil Armstrong en zijn mede-kosmonauten aan Nederland, is echter nep. Na het overlijden van Drees kwam de steen weer tevoorschijn en werd zijn werkelijke herkomst vastgesteld: het bleek een versteend stuk hout. Dit werd eerder in Gea beschreven (Beunk, 2010/3).