In het voorjaar werden de waterhoentjes in de sloot achter mijn huis verjaagd door een paar meerkoeten die ieder jaar weer de hele sloot in bezit nemen om er te gaan broeden. Dit tot mijn verdriet; ik zou graag eens een nest met jonge waterhoentjes zien. Dit jaar leek het echter te lukken. Begin juni verhuisden de meerkoeten met hun kroost naar een nabijgelegen vijver. En wie schetst mijn verbazing dat half juni ‘mijn’ waterhoentjes weer in de sloot waren en met het verlaten nest van de meerkoeten aan de slag gingen. Het nest werd verhoogd en enige dagen later zat het waterhoen te broeden. Ik zag het met vreugde aan, weliswaar met een zekere angst dat de meerkoeten terug zouden komen. Maar alles leek goed te gaan. Tot een paar dagen geleden. Een geweldig gespetter en gekrijs in de sloot. Ik erheen.