Zodra een dier komt te overlijden in de natuur, trekt het vele imposante diersoorten aan zoals raven, wouwen en vossen, maar ook vele insectensoorten waaronder aaskevers. Oftewel, een typisch geval van ‘de één zijn dood is de ander zijn brood’. Dode dieren zijn dan ook een onmisbare schakel in de voedselketen. Toch worden er nog altijd dode wilde dieren weggehaald uit onze natuurgebieden. In dit onderzoek tonen we aan dat dode grote dieren positief bijdragen aan de lokale biodiversiteit en dat het de moeite loont om kadavers achter te laten in de natuur. Aan het eind van dit artikel zullen we kijken hoe er in Nederland wordt omgegaan met dode dieren in de natuur.
| Additional Metadata | |
|---|---|
| , , , | |
| Zoogdier | |
| CC BY-NC-ND 2.0 NL ("Naamsvermelding-NietCommercieel-GeenAfgeleideWerken") | |
| Organisation | Zoogdiervereniging |
|
R. Onzea, B. Beekers, & E. Colijn. (2020). Leven na de Dood. Zoogdier, 31(3), 26–29. |
|