Een malacologische reis naar Libye. V

Voor ons vertrok naar Libye had ik in Parijs de bekende grote kaartenmagazijnen bezocht op zoek naar een goede kaart van ons excursiegebied, Maar in do indrukwekkende voorraden vond ik er geen van Cyrenaica. Door tussenkomst van een officier van het Britse garnizoen van Benghazi kregen wij echter gelukkigerwijs de beschikking over een Britse legerkaart, schaal 1 : 250.000. Eén centimeter op de kaart dus twee en een halve kilometer in werkelijkheid. Die heeft ons uitstekende diensten bewezen, al waren zij voor ons doel nog niet gedetailleerd genoog door het ontbreken van geografische namen. Maar dat is niet de schuld van de Britten. De meeste wadi's hebben nog geen officieel geregistreerde namen. Zelfs omsluiten deze kaarten nog terra incognito, Brandt heeft in zijn publicaties veel gebruik gemaakt van de plaatselijke benamingen, die hij- fonetisch noteerde, afgaande op wat een willekeurige voorbijganger hom desgevraagd mededeelde. Zoiets kan natuurlijk grote bezwaren hebben. Zowel do benamingen als hun orthografie kunnen in de loop des tijds zodanig verandoren, dat niemand do localitoit weet terug te vinden. Op hot ogenblik heb ik een collectie Pisidiums uit Perzië onderhanden, verzameld in de tweede helft van de vorige eeuw. Elk monster is keurig voorzien van een vindplaatsaanduiding, maar op geen landkaart kpmen dezo benamingen voor. Sommige malacologen die ovor Afrika publiceerden hebben dan ook in hun verhandeling een register van de door hen gebruikte geografische benamingen opgenomen-, vergezeld van een opgave van lengte- en breedtegraden, wat bijzonder praktisch is.