Auke de Vries, ik ontmoette hem tien jaar geleden in Parijs. Hij zocht naar expositiegelegenheid, naar een atelier, naar ontplooiïng. Hij toonde zijn aquarellen, boeiend en persoonlijk. Ik herinner ze mij nog levendig. Het was op de eerste oogopslag duidelijk, dat deze jonge kunstenaar wel zijn weg zou vinden. Ik verloor hem jaren uit het oog en werd toen plotseling weer met werk van hem geconfronteerd: de zomerzegels 1967- Daarover had ik nogal wat opmerkingen gehoord uit kringen van malacologen en het intrigeerde mij, er een gesprek over te hebben met de ontwerper. V/ij hervonden elkaar in een Parijs café. Postzegels, persknipsels en andere philatelistische documenten lagen voor ons op tafel.