”Terschelling is niet dood?” herhaalde hij dom. Hij zag er verpletterd uit. ”God nog toe”, dacht ik, ”hij begon al aan het idee te wennen”. Aldus opent George Visser, vrij naar J.P. Sartre in ”De jaren des Onderscheids” zijn omvangrijke verhandeling over Terschelling dat niet dood mag gaan en weer tot zich zelf moet komen om woonplaats te kunnen blijven voor Terschellingers met behoud van hun eigenheid, waarvoor het behoud van de eigenheid van het eiland een voorwaarde is. In de loop der tijd en in versneld tempo in de laatste 20 jaar hebben zich veranderingen op veranderingen gestapeld. Veranderingen zijn principiëel gevaarlijke zaken omdat zij altijd gevolgen hebben die niet te voorzien waren en die men niet bedoelde. Wanneer de boer gebruik maakt van een tra.ctor met profielbande-n treedt niet de speciale bodemverdichting op die een typische vegetatie langs karrepaadjes doet ontstaan, maar wordt de bodem oppervlakkig omgeploegd.