Lijkverbranding

Het zal wel aan geen der lezers van het Album der Natuur onbekend zijn dat de »verbranding van menschenlijken”, de »crematie”, eene kwestie aan de orde van den dag is geworden, en dat in ons vaderland , evenals in Italië, Duitschland, Frankrijk en Engeland, eene vereeniging bestaat die het zich tot taak stelt die lijkverbranding te bevorderen. Even bekend is het ook, dat de pogingen, die daartoe aangewend worden, van meer dan eene zijde tegenstand ontmoeten. Intusschen is het mij bij ondervinding gebleken, dat zeer velen nog niet genoegzaam bekend zijn met de gronden, die voor en tegen de lijkverbranding worden aangevoerd, en dit gaf mij aanleiding om daaraan eenige bladzijden van dit Album te wijden. ¹ Ik wensch mijn onderwerp zoo te behandelen, dat ik eerst een overzicht geef van de wijze waarop men van oudsher, bepaaldelijk bij de kultuurvolken, met het stoffelijk overschot der afgestorvenen gewoon is geweest te handelen en nog handelt; — dat ik vervolgens opgeef, wat volgens de voorstanders der lijkverbranding voor deze pleit; — daarna hetgeen tegen die lijkverbranding wordt aangeveerd vermeld en beoordeel; — en eindelijk op grond van dat alles tracht tot de eene of andere slotsom te geraken.