Het zout is wel het voornaamste van alle toevoegselen aan onze spijzen en de kunst om te zouten vormt den grondslag van alle keukenbekwaamheid. Keukenmeiden, die inderdaad dezen naam verdienen, verstaan dan ook deze kunst uitmuntend: een blik op de quantiteit van het gerecht, een greep in het zoutvat en de zaak komt in orde. Zij glimlachen, als zij in de boeken lezen, dat men het zout met een weegschaal moet afwegen. Maar ook de bekwaamste keukenprinsessen hebben hare ongeluksdagen; hetzij zij verliefd zijn, of wel om andere redenen haar hoofd niet bij het werk hebben, ook haar gebeurt het, dat de soep plotseling blijkt — te zout te zijn. Wat hieraan te doen? Op welke wijze het in de soep opgeloste zout weder daaruit te verwijderen? Zelfs in eene vergadering van de ondervindingrijkste huisvrouwen moest men hierop het antwoord schuldig blijven. Daarop kwamen de natuuronderzoekers die dames te hulp en toonden haar aan, hoe men het overtollige zout op hoogst eenvoudige wijze uit de soep kan verwijderen, zonder haar van hare overige waardevolle bestanddeelen te berooven. Onze lezeressen kennen zeker wel het perkamentpapier, dat in de provisiekamer gebruikt wordt tot het afsluiten van inmaakpotten. Dit papier nu is een uitnemend ontzoutingsmiddel, waarvan iedereen zich gemakkelijk door eene eenvoudige proefneming kan overtuigen.