De Pithecanthropus erectus

Zoo groot als het opzien was, in het vorige jaar gebaard in de kringen van de beoefenaars der physica, door de ontdekking der X-stralen, zoo groot, ja misschien nog grooter was de verwondering der anthropologen, toen het gerucht werd verspreid, dat men eindelijk de overblijfselen had gevonden van een der steeds nog onbekende schakels, van een der overgangsvormen, die er moeten zijn tusschen den mensch en de anthropoïde apen. In aardlagen van het eiland Java, tot het pliocene tijdvak behoorende, werden door den heer M. E. F. T. DUBOIS, Officier van gezondheid 2 de klasse Ned. Ind. Leger, beenderen gevonden van een schepsel, dat volgens dien geleerde bleek geen aap, maar ook geen mensch te zijn geweest. DUBOIS had reeds sedert verscheidene jaren de overblijfselen van gewervelde dieren, die in den bodem van Java als versteeningen voorkomen, met vlijt bestudeerd, en men kan dus begrijpen met hoeveel gretigheid de geleerden der geheele beschaafde wereld, die zich met het onderzoek naar den oorsprong en de oudheid van het menschelijk geslacht bezig houden, dat werk van dubois ter hand namen, ’t welk is uitgegeven onder den titel van: Pithecanthropus erectus: Eine menschenaehnliche Uebergangsform aus Java. Von EUG. DUBOIS, Militairarzt der niederlaendischen-indischen Armee. Mit zwei Tafeln und drei in dem Text gedrückten Figuren, 4°, Batavia, 1894. In de onderstelling, dat niet alle lezers van het Album der Natuur het werk van DUBOIS hebben bestudeerd, zal men mij wel veroorlooven hier een kort overzicht van zijn inhoud te geven: de volgende beschouwingen in mijn opstel zullen daardoor zekerlijk des te begrijpelijker worden.