In het kader van Nederlandse/Russische onderzoeksprogramma’s betreffende de mammoetsteppe zijn de afgelopen jaren tientallen fossiele botten geanalyseerd van een bijzonder dier: Elasmotherium sibiricum. Dit is een reusachtige neushoorn, behorend tot de uitgestorven megafauna. Vanwege een mansgrote hoorn staat het dier ook wel bekend als de “eenhoorn”. Tot voor kort werd verondersteld dat het dier, dat met name in Oost-Europa en Centraal-Azië leefde, ongeveer 200.000 jaar geleden was uitgestorven. Nieuwe 14C dateringen leverden nogal opzienbarende resultaten op en laten zien dat dit moet worden bijgesteld naar ongeveer 39.000 jaar geleden. Daarnaast leveren analyses van stabiele isotopen (13C en 15N) en DNA waardevolle informatie over de evolutie en het dieet van dit bijzondere dier. In deze bijdrage presenteren we een uitgebreide samenvatting van onze bevindingen, alsmede een overzicht van een aantal kenmerkende paleontologische gegevens. Opvallend zijn bijvoorbeeld de kiezen, die zeer hoogkronig en wortelloos zijn. Dit zou ook de merkwaardige 13C waarden kunnen verklaren, die duiden op een dieet van ondergrondse bestanddelen van planten, zoals knollen. Voor meer technische details, meetgegevens en uitgebreide vakliteratuur verwijzen we naar de oorspronkelijke publicatie met de daarbij behorende “online supplementary information” (Kosintsev et al., 2019).

Cranium

CC BY 3.0 NL ("Naamsvermelding")

Werkgroep Pleistocene Zoogdieren

M. Kuitems, H. van der Plicht, & T. van Kolfschoten. (2019). Elasmotherium sibiricum: de uitgestorven Siberische eenhoorn – uitkomsten van opzienbarend onderzoek. Cranium, 36(1), 34–43.