Een verdwergd reuzenhert uit de Pleistocene terrassen van de Manzanares bij Madrid

Het hert Megaloceros savini werd beschouwd als een soort typisch voor het Cromerien en Elsterien. Fossielen uit een terras van de Manzanares nabij Madrid werden aan deze soort toegeschreven en hebben een prominente rol gespeeld in de discussie over de ouderdom van dit terras, dat met isotopenstadium (MIS) 12 gecorreleerd werd. Recent onderzoek en dateringen hebben geleid tot de correlatie van dit terras met MIS 8 en 9. De oplossing van deze paradox is dat het hert uit dit terras niet M. savini is, maar zijn nazaat, de soort M. matritensis. Hoewel de naam Megaloceros aangeeft dat dit een reuzenhert is, is het de laatste soort van een evolutielijn, gekenmerkt door een evolutie naar een kleinere maat. Megaloceros matritensis had een aantal aanpassingen aan het eten van precies geselecteerde plantendelen die hard waren en een grote voedingswaarde hadden. De soort leefde in een landschap dat bestond uit een droge vlakte met steppevegetatie, waar dalen ingesneden waren door de Manzanares, Jarama, Henares, Tajuña en Taag. De dalbodem had een veel gevarieerdere vegetatie, met waterplanten en loofbomen. Dit hert was een tijdgenoot van de pre-neanderthalers en stond op hun menu.