Een zonnebadende Blauwe Reiger

In 1968 schreef Rein Stuurman een kort stukje in het Vogeljaar over een zonnende Merel. Zijn verhaal opent met een zelfgemaakte tekening van het voorval – op mijn netvlies gegrift – en het staat vol met vragen over wat de betekenis van dit gedrag zou kunnen zijn. Het moet een mooi gevoel zijn geweest voor de 68-jarige: steeds weer iets nieuws zien waar je het fijne niet van weet! En dat voor iemand die al in 1937 het fameuze ‘Zien is kennen!’ van aquarellen had voorzien (waarvan ik – gekregen van Lenze Hofstee – de originele aquarel van de Wespendief in bezit heb, formaat 15 x 9 cm en rechtsonder gesigneerd met RS). Over het zonnen van vogels, of meer algemeen over comfortgedrag, is inmiddels een boekenkast volgeschreven. Veel anekdotes, maar ook overzichtsartikelen en boeken. Eén daarvan, en gelijk de meest omvattende, is van K.E.L. Simmons: ‘The sunning behaviour of birds’, gepubliceerd in 1986. Op de voorkant staat pontificaal een zonnende Blauwe Reiger, precies de vogel die ik onlangs in vol ornaat voor mijn huis zag zonnen. Spectaculair om te zien.