Synchrotronlicht op unieke fossielen

We schrijven vrijdag 8 november 1895. Tegen het einde van de middag experimenteerde Wilhelm Röntgen in zijn verduisterde laboratorium aan de Universiteit van Würzburg met ontladingsbuizen. Deze vacuüm getrokken glazen pijpjes creëren een elektrostatisch veld als ze onder spanning worden gezet. Vanuit zijn ooghoeken zag Wilhelm achterin de kamer een met bariumzout bedekt scherm vaag opgloeien. De daaropvolgende realisatie dat dit fluorescentiescherm een onzichtbare straling moet hebben omgezet in zichtbaar licht markeerde de ontdekking van röntgenstraling. Wilhelm raakte geïntrigeerd door de eigenschappen van deze nog onbekende straling die in zekere mate door botten leek te worden geblokkeerd maar klaarblijkelijk ongehinderd door spier- en bindweefsels kon passeren. Door het schijnsel van het fluorescentiescherm op een fotografische plaat vast te leggen maakte Wilhelm enkele maanden later ook de eerste röntgenfoto van een hand. Hoewel röntgenfotografie sinds november 1895 continu is verbeterd, bleven de onderliggende principes in grote lijnen onveranderd.