Voorwoord
In 1984 werd door het Samenwerkingsverband Oostbrabantse Vogelwerkgroepen (SOV) het project "Bekentelling" opgezet. Het nobele doel was om meer inzicht te krijgen in de relatie van vogels met de beken in oostelijk Noord-Brabant, in de winter. Het enthousiasme van de bedenkers en de uitvoerders van toen moet grenzeloos geweest zijn, want wel meer dan l 00 vogelaars liepen gedurende de winter van '84/'85 in het gebied tussen Maas en Belgische grens en tussen Tilburg en Limburgse grens, alle beken langs. En dit drie keer in dat winterseizoen.
Omdat zo'n bekentelling voor vele vogelaars al snel een aangename winterse bezigheid bleek te zijn, was het voor de toenmalige organisatie niet moeilijk om het jaar erop dezelfde inventarisatie te organiseren. Deze successen-reeks eindigde in maart 1988. Resumerend: in vier achtereenvolgende winters werden de beken drie keer geïnventariseerd op aanwezige vogels. 181 vogelaars hebben aan deze tellingen een aandeel gehad. Een berg aan opgestuurde formulieren was hiervan het gevolg. Aannemelijk is, nu zoveel jaar later, dat die berg toentertijd te afschrik-wekkende vormen had aangenomen om ze uit te werken en de resultaten in een verslag vast te leggen. We houden het er maar op dat de SOV-leden van toen andere verplichtingen c.q. verantwoordelijkheden of belangstelling gekregen hadden. Ergo, de berg formulieren bleef onaangeroerd. In oktober 1993 hebben enkele vogelaars weer de koppen bij elkaar gestoken om het in slaap gesukkelde SOV weer wat leven in te blazen. Deze personen waren in eerste instantie Ad van Asten, Wil Beeren, Jon Boesten, Peer Busink, Guus Nas, Ad van Poppel, Marco Renes, Jan Verhoeven en Chiel de Vries. Enkele activiteiten die toen ter sprake kwamen, waren o.a. het weer organiseren van een jaarlijkse bijeenkomst en het weer organiseren van een bekentelling als toen in de tachtiger jaren. Tussen die tellingen van weleer met nu zat tenslotte een tijdspanne van ± tien jaar. Een vergelijking met toen zal dus interessant kunnen zijn. Destijds was de animo voor zo'n telling groot en nu waren er van de achterban geluiden gehoord dat zo'n telling in het winterseizoen wel weer eens georganiseerd zou kunnen worden. Tevens kan het interessant zijn om nu vogelgegevens van beekbiotopen te hebben. Want door andere inzichten van huidige "groene" beleidmakers kunnen sommige gekanaliseerde beken op de nominatie komen te staan om heringericht te worden, waardoor ze in de toekomst weer mogen gaan meanderen. De telgegevens van nu kunnen dan in de toekomst naast de telgegevens van de "in hun eer herstelde" beek gelegd worden. Eventuele aanpassing van bepaalde vogelsoorten ten opzichte van nieuw ontstane biotopen zal zich uit de toekomstige gegevens kunnen manifesteren. Uit de groep personen die sympathiseerde met een SOV-vervolg, wierpen zich twee personen op om de tachtiger-jaren gegevens te gaan uitzoeken en uitwerken. Een sprong in het diepe. Maar eerst werd het plan, om weer een bekentelling te organiseren, in 1994 concreet gemaakt en uitgevoerd. Om de oprechte bedoelingen van de organisatoren van deze bekentelling bij de tellers geloofwaardig te houden, moest eerst het verslag van die bekentelling de deur uit. Aldus geschiedde in september 1995. Dezelfde samenstellers van dat verslag stortten zich daarna weer op de berg van de reeds vergeelde formulieren van de tachtiger jaren-tellingen. Guus as had zich inmiddels de techniek eigen gemaakt, om al het cijfermateriaal van het verslag 1994-1995 via zijn computer te schikken in tabellen. Met deze opgedane kennis slonk de berg van 12 tellingen beetje bij beetje. Er ontstonden grote aantallen tabellen met cijfertjes, cijfertjes, cijfertjes. Op zich natuurlijk wel een juiste weergave maar vier jaar cijfertjes is wel eentonig. Om de leesvriendelijkheid te bevorderen, hebben we getracht om hiervoor een aantal adequate technieken toe te passen. We hopen dat de inventariseerder van toen en de lezer van nu veel lees- en interpretatieplezier aan dit verslag mogen beleven.
-
De samenstellers.

CC BY 4.0 NL ("Naamsvermelding")