Vanaf het eerste begin van menselijke mijnbouwactiviteiten stond het Iberisch Schiereiland in de belangstelling; waarschijnlijk waren reeds in het zesde millennium v.Chr. in Iberia ertsafzettingen bekend. Phoeniciërs, Grieken, Carthagers en Romeinen wonnen en bewerkten goud, zilver, koper, lood en kwik (Las Médulas, Tharsis, Cartagena, Almadén, enz.). Tinerts, van groot belang voor de fabricage van brons, werd in de latere eeuwen van de Bronstijd uit Bre-tagne, Cornwall en Galicië gehaald, de 'Cassiteriet-Eilanden buiten Europa', zoals deze gebieden werden genoemd door Herodotus. Na de val van het Romeinse Rijk stopten alle mijnbouwactiviteiten volledig, zij werden eerst weer door de Arabieren opgenomen. De mijnbouw kwam echter weer vrijwel volledig tot stilstand door de ontdekking van de mineralenrijkdommen van Amerika. Op enkele plaatsen werd de activiteit in de 18de eeuw weer opgenomen (Almadén en Rio Tinto), maar het duurde tot het midden van de 19de eeuw voor er in Spanje weer sprake was van een begin van iets uitgebreidere mijnbouwactiviteiten. Deze werden echter voornamelijk door Fransen en Engelsen gefinancierd en geleid. Vrijwel de gehele produktie aan metalen als koper en ijzer verdween dan ook naar de andere Europese landen, een situatie die tot vlak voor de Tweede Wereldoorlog heeft voortgeduurd. Daarna heeft de vraag van de zich snel ontwikkelende Spaanse industrie het aanbod van vele mineralen van eigen bodem snel overtroffen. De belangrijkste mijnbouwgebieden van Spanje zijn: Asturië met steenkool en fluoriet; Castilië, León en Palencia (steenkool); Salamanca voor uranium, tin en wolfram; Burgos voor glauberiet. Andalusië is vooral van belang door het voorkomen van de grote pyrietgordel van de provincie Huelva, waar een groot aantal sulfi-dische ertsen wordt gewonnen, o.a. koper, ijzer, lood en zink; in de provincie Granada komt ijzererts voor, Sevilla en Jaén leveren sulfidische metaalertsen en Córdoba steenkool. Afb. 1. Een aantal belangrijke voorkomens van een aantal ertsen en mineralen zullen we hier de revue laten passeren.

, , ,
Gea

Copyright: GEA/auteur

Stichting Geologische Aktiviteiten

W.C.P. de Vries. (1992). De ertsvoorkomens van Spanje. Gea, 25(2), 51–55.