Tinafzettingen in Tasmanië, Australie

Tin heeft als metaal een lange geschiedenis achter zich. Archeologen hebben het gevonden in de oude graven van Egypte. De Feniciërs waren in die tijd belangrijke transporteurs van tin in de oude wereld en zij brachten waarschijnlijk dit tin naar Egypte. Gedurende de overheersing van de Romeinen werden er grote hoeveelheden tin getransporteerd vanuit Cornwall, Engeland, naar de rest van Europa. Tin is een zeer gewild metaal en wordt gebruikt in honderden industriële processen. De belangrijkste hiervan is de toepassing in blik en als tinplate, waarbij het tin als een beschermende coating op een ander metaal is aangebracht. Tin is ook een belangrijke component in diverse legeringen. Denk bijvoorbeeld maar aan brons, dat een mengsel van tin en koper is, of soldeer (tin en lood) of in zetletters in een drukkerij (mengsel van tin, lood en antimoon). Daarnaast wordt het ook gebruikt in een legering met titaan in de ruimtevaart en als een ingrediënt voor insecticides. Tinsulfide, ook wel bekend als mozaïekgoud, wordt in poedervorm gebruikt voor het bronzen van artikelen gemaakt van hout of gips. Ondanks dit alles is de wereldmarkt voor tin sinds 1960 steeds kleiner geworden. Desalniettemin, de waarde van de totale tinproductie over de gehele wereld van ongeveer 200.000 ton per jaar ligt op een respectabele 1.8 miljard Amerikaanse dollars, zelfs met de lage tinprijzen. De reserve aan tin wordt geschat op zo'n 8 miljoen ton zuiver metaal. Het meeste hiervan bevindt zich in Zuidoost-Azië. Gezien de afnemende tinconsumptie is dit een respectabele reserve, zeker ten opzichte van diverse andere metalen. De meeste tinproducerende landen exporteren tinconcentraat. Een uitzondering hierop vormt Maleisië, dat tinconcentraat importeert en verwerkt. Maleisië is dan ook de grootste wereldproducent van tinmetaal. Andere belangrijke landen voor de verwerking van tinerts zijn vooral Groot-Brittannië en Nederland, wat wordt weerspiegeld in de hoeveelheden tinerts die deze landen importeren (afb. 1). Hoewel tin niet kritisch is voor defensiedoeleinden wordt het toch vaak als een strategisch belangrijk metaal beschouwd vanwege de zeer beperkte geografische spreiding van de productie. Dit geldt vooral voor Noord-Amerika, waar belangrijke afzettingen van tin ontbreken. Het relatief kleine aantal belangrijke tinproducerende landen en het feit dat geen van hen belangrijke consumenten van tin zijn heeft geleid tot de vorming van een uniek kartel, dat bekend staat als de International Tin Council, met daarin zowel de producenten als de afnemers. Het belangrijkste doel is het stabiliseren van de prijs van tin op een niveau dat zowel de productie alsook de afname zou aanmoedigen. Helaas is dit door de grote druk vanuit de wereldmarkt niet echt goed gelukt.