In navolging van illustere VWG-ers ben ik vanaf maart wat minder gaan werken. Om wat meer te genieten van al het moois in het leven, waaronder natuurlijk vogelen. Mijn vaste vrije dag is vrijdag en zo besloot ik op vrijdag 5 april om 8.45 uur op mijn fiets de Kennemerduinen in te trekken. Op zoek naar teruggekeerde zomergasten en naar die andere vrije vogelaars. Het was een mooie ochtend: onbewolkt met een straffe NO-wind en veel zon. Bij de ingang Bleek en Berg zaten enkele Appelvinken luid te roepen en in het Snoekebos liet een paartje Kleine Barmsijs zich goed bekijken (en determineren). Mijn eerste Boompiepers van het jaar trokken roepend over; voor mij nog geen jubelend zingende exemplaren. Ik hoopte op een Gekraagde Roodstaart, maar die liet zich nog niet horen. Bij het Vogelmeer verwachtte ik Rob Verburgt, die daar, net buiten het zicht van Parnassia, een telpost was begonnen. Maar Rob was in geen velden of wegen te bekennen. Via het noordelijke fietspad dan naar telpost Parnassia, daar moesten Guido en Pim wel staan. Maar ook deze blanke top der duinen was leeg. Ik vervolgde mijn weg over het fietspad langs De Liguster, het voormalige kampeerterrein ten zuiden van de Hazenberg. Hier is ook een loofbosje dat door zijn ligging in het buitenduin al voor leuke waarnemingen in het najaar heeft gezorgd (Kleine Vliegenvanger, Bladkoning). Dat schoot door mijn hoofd, toen ik vanuit de struiken langs het fietspad een zachte, murmelende zang hoorde. Het deed me denken aan de subzang van de Zwartkop die je wel in het najaar hoort. Ik stopte toch maar even, je weet nooit of het een andere, zeldzamere Sylvia zou zijn! Vrijwel direct daarna zag ik vanuit het midden van een groene struik een musachtig vogeltje naar boven komen dat mijn hart even een paar keer over liet slaan. Ik zag duidelijk een gors met een kenmerkend zwart-wit koppatroon, een warme roestbruine nek en bruin gestreepte flanken. BOSGORS!!! De vogel vloog even verder het terreintje op, maar was makkelijk te vinden wegens de niet aflatende zang. Zo kon ik mijn eerste determinatie even testen, toen de gors in een abeel zat en zich fraai liet bekijken.