Tom van Spanje is een groot verteller en heeft veel te vertellen. Hij is een soort ontdekkingsreiziger van deze tijd en doet aan natuurbescherming in het groot. Niet uit ijdelheid, niet vanwege het heilige moeten. Integendeel. Als hij vertelt over zijn belevenissen, lijken die door het toeval aaneen te zijn geregen. De ene reis was nog maar net afgelopen of het volgende avontuur diende zich alweer aan. Van Spanje was als een blad op de wind: bijna niets kon hem in Haarlem vasthouden. Tegenwoordig heeft de 47-jarige vogelaar wat meer binding met de Spaarnestad, maar als de Banc d’Arguin in Mauretanië roept, dan vertrekt hij weer. De verklaring voor zijn reisdrift: ”Ik heb altijd de neiging gehad trekvogels achterna te gaan.” ”Van het begin af aan ben ik gefascineerd geweest door de herfsttrek. Dat begon al -toen ik nog heel jong was- met het tellen van vogels aan de zeereep met Truus Bloem. In die tijd was ik ook al bezig met het ringen van vogels op de vinkenbaan in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Daar, op die vinkenbaan, werd het onbereikbare bereikbaar. Daar had ik die vogels uit de lucht ineens in mijn handen. Dat was een zeer enerverende gewaarwording.”