In de nazomer van vorig jaar gaf Steve Geelhoed aan dat hij overwoog te stoppen met zijn werk als Fitisredacteur. Deze mededeling klonk me aanvankelijk als een onmogelijkheid in de oren. Stoppen?? Steve is helemaal vergroeid met zijn redacteurschap en waarom zou je daar iets aan willen veranderen? Maar al snel realiseerde ik me dat dit egoïstische gedachten waren. Met een indrukwekkende staat van dienst moest het een keer genoeg zijn. Met veel dank en enige weemoed nemen we daarom afscheid van een redacteur die jarenlang de luis in de pels was van zowel auteurs als redacteurs. We spreken af in de voormalige Mono, een wat morsige blueskroeg aan het begin van de Wallen in Amsterdam, ver genoeg van het Zuid-Kennemerlandse om met enige afstand terug te kunnen blikken op de afgelopen twee decennia. De middagen redactieoverleg in allerlei Haarlemse kroegen hebben nooit afbreuk kunnen doen aan Steve’s imago van stoïcijnse zeetrekteller: de Boeddha van Bloem (aan Zee) liet zich nooit helemaal peilen. Nu had ik de kans om voor eens en voor altijd alle mysteries op te helderen. We beginnen bij het begin.