Op dinsdagmiddag 30 november: Nog onder de indruk van het melodietje van één van de waterspreeuwen (omgeving watermeertje aangesloten aan het betonkanaaltje bij de Oase) liep ik betonkanaal uit richting west. Het verbaasde mij twee nog jonge vrouw wilde eend en een soepeend, die wat speels scharrelden in het water met wat gevallen blad of iets dergelijks. Hoewel speels... de snavels onrustig langs de schuine stenen helling. In de hellingstenen oever bevonden zich vele scheuren afgedekt met gebladerte. De wilde eend schudde met zijn snavel met iets. Het blijkt een pad te zijn. En jawel, het trachtte de pad in zijn keel te krijgen. Daar zal het wel in stikken, dacht ik. Het lukte de eend niet. Maar haar maat soep/wilde eend rukte de prooi van haar af zelfs boven op de rug van maat wilde eend springend. En na lange tijd werkte het de arme pad (nogal groot van formaat) naar binnen.