Nee, het geklop met de garde kon Hans Vader (60) niet bekoren. Zijn liefde lag niet in de slagroompot of de gebakschaal. Vandaar dat hij een opleiding tot banketbakker links liet liggen. Zijn hart lag en ligt in de natuur. Alweer zo’n 50 jaar nu, waarvan hij er bijna 40 doorbracht als lid van de Vogelwerkgroep Zuid-Kennemerland. En daarmee behoort hij tot de oude garde van de jubilerende werkgroep. Hij kan het niet anders dan een ziekte noemen: die allesbeheersende drang om steeds maar met de natuur en vooral met vogels bezig te zijn. Als duinopzichter brengt hij zo’n vijf dagen per week in de Amsterdamse Waterleidingduinen door. De resterende twee dagen van de week is hij privé met vogels bezig. Of hij is aan het ringen, aan het fotograferen of aan het tellen. Om zijn kennis door te geven geeft hij lezingen die hij illustreert met zelfgemaakte foto’s. De uurtjes thuis worden gemakkelijk gevuld met administratie van het tellen of van het ringen. Ook zijn PRwerk bij de Vogelwerkgroep vraagt regelmatig wat uurtjes om de administratie op orde te brengen. Hoeveel levens heeft die man eigenlijk?