New otoliths from the Syltian (Late Miocene) of the Morsum, Cliff, Island of Sylt (Federal Republic of Germany), and the palaeogeography of the North Sea Basin during and after the Syltian

Aanvullend otolietenmateriaal van het Morsum-Klif op het eiland Sylt, de type-lokaliteit van het Syltien, wordt in deze publikatie beschreven. Er zijn twee nieuwe soorten, namelijk Pseudocolliolus curvidorsalis en Melanogrammus morsumensis. Andere soorten die nieuw zijn voor het Syltien van Sylt zijn Clupeidarum sp., Trisopterus capelanus, T. incognitus en ?Berycidarum sp., waardoor het totaal aantal soorten beenvissen waarvan de otolieten bekend zijn op 46 is gebracht. Ook worden er twee nieuwe genera beschreven, namelijk Doyenneichthys en Conferencea, en worden enkele soorten gerediveerd. Een zorgvuldig verzameld en uitgepikt monster van het Niveau met Aporrhais toont aan, dat otolieten in deze laag aanzienlijk sterker geconcentreerd zijn dan in de lagen die er onmiddellijk onder en boven liggen. Het aantal otolieten per kg droog sediment bedraagt meer dan 100. Het Syltien correspondeert met de Doyenneichthys syltensis Range Zone (otolietenzone 16; Gaemers, in press). Er moet een groot hiaat aanwezig zijn tussen het Syltien en het Kattendijkien op grond van “missing links” in de Doyenneichthys-evolutielijn. De aanwezigheid van dit hiaat kan verklaard worden door de wereldwijde regressie tijdens het Messinien (Vail et al., 1977) waardoor waarschijnlijk een groot deel van het continentaal plat van de Noordzee droogviel. In de Venlo Slenk zijn otolieten van Doyenneichthys syltensis gevonden in de Delden Member. Deze otolieten tonen aan, dat de Delden Member het Syltien vertegenwoordigt in Nederland. Volmariene afzettingen uit het Syltien zijn herkend op 20 vindplaatsen in Noordwest-Duitsland, Denemarken en Nederland. Hieruit blijkt, dat de transgressie tijdens het Syltien veel uitgebreider was dan men tot nu toe had aangenomen (zie fig. 1).