De vondst van de maand: Bevers aan de Maasvlakte

Het zal de lezeres van Cranium bekend zijn dat de Maasvlakte een vindplaats is van vele fossiele zoogdierresten. Met name runder-, paard- en mammoetmateriaal wordt frequent verzameld. Tot de wat zeldzamere vondsten behoren bijv. de neushoorn en nijlpaardkiezen en een enkele keer treft men iets aan wat de oprechte amateur in een zekere staat van opwinding brengt. Voor de een is dat de vondst van een melkkiesje van een bosolifant of een stukje rugschild van een fossiele moerasschilpad, voor de ander is dat juist de vondst van een op het eerste gezicht ondetermineerbaar stukje schedelbot wat mens, beer of iets dergelijks zou kunnen zijn. Zo’n vondst, die de adrenalinespiegel in het bloed wat opschroeft, wordt gevormd door bevermateriaal. Men moet daarbij onderscheid maken tussen de recente bever Castor fiber die nu nog in Europa voorkomt in verstrooide kolonies in Frankrijk, Oost-Duitsland, Polen, Noorwegen en Zweden en in het kader van een experiment weer is uitgezet in de vaderlandse Biesbos en de veel oudere bever Trogontherium cuvieri.