Het verschil tussen Polygonatum odoratum (Mill.) Druce (Welriekende salomonszegel) en P. x hybridum Brügger (Tuinsalomonszegel)

Bij het controleren van waarnemingen die aan FLORBASE zijn toegevoegd¹² bleek dat veel waarnemingen van Polygonatum odoratum (Welriekende salomonszegel) buiten het duingebied betrekking hebben op P. x hybridum (Tuinsalomonszegel). Polygonatum odoratum is een soort van droge, kalkrijke grond; hij is plaatselijk algemeen in het duingebied, daarbuiten zeer zeldzaam (o.a. op een paar plekken waar duinzand is aangevoerd). De genoemde hybride is het produkt van kruising tussen P. multiflorum (Gewone salomonszegel) en P. odoratum. De hybride is een forse, tot één meter hoge plant, die vanwege haar grootte geliefd is als tuinplant. Hij vormt zelden bessen, maar slaat echter gemakkelijk op uit wortelstokken die met tuinafval worden weggegooid en kan dan lang standhouden. Vanwege de verwarring die is opgetreden lijkt het ons zinvol aandacht te vragen voor het bestaan van de hybride en te wijzen op de verschillen tussen beide taxa.³ Zoals bij hybriden vaak het geval is, is ook P. x hybridum intermediair tussen beide ouders voor een aantal kenmerken. De bloemen van Polygonatum odoratum hebben een brede, rechte kroonbuis, zonder insnoering, terwijl die van de hybride een (lichte) insnoering in de iets smallere kroonbuis hebben (zie ook Fig. 1). 4 De lijsten op de stengel tussen de bladen zijn in de hybride veel minder duidelijk aanwezig dan bij P. odoratum het geval is. Daarnaast zijn de helmdraden van de hybride dicht papilleus, of zelfs meer of minder behaard (bekijk dit met een loep!), terwijl die bij de oudersoort P. odoratum geheel kaal zijn (Fig. 2). 4