Polyploïdie in Viooltje (Viola L.)

Verschillende soorten die verwant zijn aan Viola persicifolia zijn, net als vele andere Viola-soorten, het resultaat van hybridisatie tussen twee of meer vooroudersoorten. Deze soorten zijn dus niet het resultaat van dichotome evolutie (het afsplitsen van een vooroudersoort), maar zijn het resultaat van reticulate evolutie. Deze verwantschappen zijn goed in kaart te brengen door in moleculair onderzoek gebruik te maken van genen waarvan verscheidene kopieën aanwezig zijn in het genoom. Zo’n gen is bijvoorbeeld het gen Chalcone Synthase. In Viola zijn voor dit gen drie kopieën aanwezig. Bij één van deze kopieën komen verschillende allelen voor, die voor een aantal soorten de reticulate patronen duidelijk naar voren laten komen. Door het hier gepresenteerde moleculair onderzoek zijn niet alleen de nauwste verwanten voor V. persicifolia gevonden, maar kon ook hun reticulate verwantschappen worden aangetoond. A number of species related to Viola persicifolia have resulted from hybridization between two or more parental species. Hence, these hybrid species do not result from a dichotomous pattern of evolution, originating from one ancestor, but from reticulate evolution. The best way to unravel the reticulate patterns is by molecular research using a gene of which multiple copies are present in the genome. Such a gene is the gene Chalcone Synthase. In the genus Viola, three copies of this gene are present, of which one has multiple alleles. These alleles have proved useful in unravelling the reticulate relationships between several Viola species. In the molecular study presented here, not only the closest relatives of V. persicifolia could be clarified, but the reticulate relationships between these relatives could be recovered as well.