Al betreft het dan niets opzienbarends, misschien mag ik toch eens iets over onze makke merels vertellen? Indertijd heb ik op het terrasje achter ons huis met stukjes kaas een merel steeds dichter naar mij toe gelokt. Onze kamer heeft een boven- en onderdeur naar dit terras. Daarom legde ik vervolgens stukjes kaas op de onderdeur, en toen ook die werden weggehaald, op de leuning van een stoel en tenslotte op de tafel. Zo leerde onze merel om op de ontbijttafel te komen. Tenslotte werd de vogel zo vertrouwd, dat zij tijdens de maaltijden bescheiden hapjes van mijn bord wegpikte. Zij, want het was het wijfje, dat het eerst haar wantrouwen aflegde. Na enige tijd bracht zij echter haar man mee en tenslotte ook de jongen. Een paar koolmeesjes volgden het goede voorbeeld en kwamen ook op tafel, waar zij bij voorkeur in de kaas pikten. Ook zij brachten later hun jongen mee naar binnen. Deze koolmeesjes werden echter in de kamer wel wat lastig en komen nu niet meer binnen.