Bestrijdingsmiddelen zijn onmisbaar geworden

In Het Vogeljaar van juni 1963 komen twee artikelen voor van de hand van K.Z., die een felle aanklacht behelzen tegen het toepassen van chemische bestrijdingsmiddelen in de landbouw. Het eerste gaat over de gevolgen van het vergiftigen van vogels met behulp van de meest vergiftige van deze middelen, het tweede over een pas ver schenen boek van Rachel Carson. Aangezien wij allen niet alleen natuurbeschermers, maar tevens leden zijn van de maatschappij, is het nodig om dergelijke problemen zo breed mogelijk te zien. Anders vervalt men zo gemakkelijk in een campagne waarin alleen gevoelsargumenten een rol spelen. Het boek „Silent Spring” heeft reeds zeer vele gemoederen in beweging gezet. Het is zeer suggestief geschreven, komt met feiten en geeft een gevoel van realiteit aan de vage angst van het zich bedreigd voelen, die bijna ieder met zich meedraagt. Het boek geeft inderdaad een opsomming van fouten en mislukkingen uit een periode van ongeveer vijftien jaren, zoals de heer K. Z. schrijft. Daarmede is het eigenlijk bestempeld als een boek om „lering uit te trekken”, zoals men ook lering trekt uit de analyse van de oorzaken van vliegtuigongelukken en auto-ongevallen. Niemand zal uit zulk een opsomming de conclusie trekken dat hier de industrie het verwijt treft, dat ze steeds maar doorgaat met vliegtuigen en automobielen bouwen om de toch al zo grote winst nog groter te maken en daarmede dus argeloze burgers aan steeds toenemende gevaren bloot te stellen.